Dinsdag 29 november 2011
Door: Janneke
Blijf op de hoogte en volg Cees & Jannette
02 December 2011 | Oeganda, Soroti
Dinsdag 29 november 2011
Vandaag hebben we het grootste gedeelte van de dag geschilderd. Morgen (woensdag) is het namelijk ‘ouderdag’ hier op school. Dit betekent dat de ouders komen om de kinderen op te halen en daarna hebben ze, let op, zomervakantie. Dat wil zeggen een aantal ouders komen. Van de 155 kinderen die op school zitten zijn uiteindelijk zo’n 20 paar ouders die ook daadwerkelijk komen. Ik ben heel tevreden met het resultaat van de wandschilderingen. Morgen ga ik proberen wat foto’s te uploaden. In de staffroom aangekomen zag ik druk gebarende kinderen. Evert had ze wat tijdschriften gegeven. Ze wisten letterlijk niet wat ze zagen. Wolkenkrabbers, gewoon een winkelstraat zoals wij dat kennen. Skiënde mensen met mutsen op. Eén jongen dacht mij te herkennen in het tijdschrift en dat was niet grappig bedoeld. Er was ook een geïllustreerd boek over Holland. Deze heb ik aan een tafel omringd door zo’n 15 kinderen helemaal doorgenomen met ze. Ik had een blocnote en pen en met heel wat gebaren ben ik een eind gekomen. Ze vraten het boek bijna op, zo nieuwsgierig waren ze. Hoe ik een afbeelding van een kasteel moest uitleggen wist ik niet dus dat is uiteindelijk een politiebureau geworden, hahaha.
Aan het eind van de middag kwam het idee op om de kleding die mama had meegenomen in een grote koffer te gaan verdelen. Maar hoe doe je dat?! Mijn voorstel was om het op een tafel buiten neer te leggen en heel hard weg te rennen :). Dat kan natuurlijk niet. Er zouden letterlijk gewonden vallen. Dus het werd het idee om Nel vooruit te sturen naar de Assemblyhall en onder tussen de kinderen met zich mee te krijgen. Wij zouden dan later volgen met het karretje vol met spullen. Voordat we naar Uganda vertrokken had ik ook nog een aantal BH’s en zonnebrillen ingeladen je wet nooit wat je tegen komt. En dit was het moment om alles uit te gaan delen. In de Assemblyhall werd een tafel neergezet en daar werd alles op uitgestald. Nel stond buiten met de kinderen en Evert stond bij de ingang om te zorgen dat niemand naar binnen glipte. Ik en mama hadden de taak de kinderen aan te kleden. Wat een stress! Eerst kwamen de kleinsten. Geweldig om die gloednieuwe kleren te geven ze wisten niet hoe snel ze er mee weg moesten rennen! Mijn zonnebrillen heb ik gedoneerd aan wat oudere meiden. Dagen daarna liepen ze hier heel trots mee rond, ik heb vreselijk gelachen. We hadden petten en (stuiter)ballen en ook nog kleding voor een compleet voetbalteam. Dus een groep van elf grote jongens mocht binnen komen en ook zij waren zóóó blij en trots!! Al met al verliep het super. Zonder kleerscheuren hebben we iedereen wat kunnen geven. Na afloop hebben we de kinderen van de leraren nog kleding en onderbroeken gegeven. Ik ben benieuwd of ze ook echt een onderbroek aan doen trouwens.
Eten is hier echt afzien. We eten crackers met ‘red plum’ dit moet pruimenjam voorstellen maar het is meer gelei met wat suiker, en nog wat van die dingen die je niet kunt plaatsen. We zijn vroeg naar bed gegaan helemaal kapot maar voldaan. Op gevoelsgebied bedoel ik dan. De maag knort en krampt er op los en je begint ook zo vreselijk over eten te praten, echt vreselijk.
Vandaag hebben we het grootste gedeelte van de dag geschilderd. Morgen (woensdag) is het namelijk ‘ouderdag’ hier op school. Dit betekent dat de ouders komen om de kinderen op te halen en daarna hebben ze, let op, zomervakantie. Dat wil zeggen een aantal ouders komen. Van de 155 kinderen die op school zitten zijn uiteindelijk zo’n 20 paar ouders die ook daadwerkelijk komen. Ik ben heel tevreden met het resultaat van de wandschilderingen. Morgen ga ik proberen wat foto’s te uploaden. In de staffroom aangekomen zag ik druk gebarende kinderen. Evert had ze wat tijdschriften gegeven. Ze wisten letterlijk niet wat ze zagen. Wolkenkrabbers, gewoon een winkelstraat zoals wij dat kennen. Skiënde mensen met mutsen op. Eén jongen dacht mij te herkennen in het tijdschrift en dat was niet grappig bedoeld. Er was ook een geïllustreerd boek over Holland. Deze heb ik aan een tafel omringd door zo’n 15 kinderen helemaal doorgenomen met ze. Ik had een blocnote en pen en met heel wat gebaren ben ik een eind gekomen. Ze vraten het boek bijna op, zo nieuwsgierig waren ze. Hoe ik een afbeelding van een kasteel moest uitleggen wist ik niet dus dat is uiteindelijk een politiebureau geworden, hahaha.
Aan het eind van de middag kwam het idee op om de kleding die mama had meegenomen in een grote koffer te gaan verdelen. Maar hoe doe je dat?! Mijn voorstel was om het op een tafel buiten neer te leggen en heel hard weg te rennen :). Dat kan natuurlijk niet. Er zouden letterlijk gewonden vallen. Dus het werd het idee om Nel vooruit te sturen naar de Assemblyhall en onder tussen de kinderen met zich mee te krijgen. Wij zouden dan later volgen met het karretje vol met spullen. Voordat we naar Uganda vertrokken had ik ook nog een aantal BH’s en zonnebrillen ingeladen je wet nooit wat je tegen komt. En dit was het moment om alles uit te gaan delen. In de Assemblyhall werd een tafel neergezet en daar werd alles op uitgestald. Nel stond buiten met de kinderen en Evert stond bij de ingang om te zorgen dat niemand naar binnen glipte. Ik en mama hadden de taak de kinderen aan te kleden. Wat een stress! Eerst kwamen de kleinsten. Geweldig om die gloednieuwe kleren te geven ze wisten niet hoe snel ze er mee weg moesten rennen! Mijn zonnebrillen heb ik gedoneerd aan wat oudere meiden. Dagen daarna liepen ze hier heel trots mee rond, ik heb vreselijk gelachen. We hadden petten en (stuiter)ballen en ook nog kleding voor een compleet voetbalteam. Dus een groep van elf grote jongens mocht binnen komen en ook zij waren zóóó blij en trots!! Al met al verliep het super. Zonder kleerscheuren hebben we iedereen wat kunnen geven. Na afloop hebben we de kinderen van de leraren nog kleding en onderbroeken gegeven. Ik ben benieuwd of ze ook echt een onderbroek aan doen trouwens.
Eten is hier echt afzien. We eten crackers met ‘red plum’ dit moet pruimenjam voorstellen maar het is meer gelei met wat suiker, en nog wat van die dingen die je niet kunt plaatsen. We zijn vroeg naar bed gegaan helemaal kapot maar voldaan. Op gevoelsgebied bedoel ik dan. De maag knort en krampt er op los en je begint ook zo vreselijk over eten te praten, echt vreselijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
