Vrijdag 2 december 2011
Door: Janneke
Blijf op de hoogte en volg Cees & Jannette
02 December 2011 | Oeganda, Soroti
Vrijdag 2 december 2011
Vandaag een rustig dagje. Althans dat is de planning. We hebben om 10 uur een afspraak bij de ‘salon’. Wij gaan vast op een boda die kant op Nel komt later. Mama en ik vragen ons af wat we nu weer zullen beleven. Ergens door een steegje het trapje op en daar zitten 10 mensen op 10 vierkante meter met vanalles in hun haar. Voor 2 blanken word alles aan de kant gegooid. Eén vrouw word er zelfs een beetje boos om. Maar goed. We komen voor de handen en de voeten. Even alle verf eraf van de afgelopen weken. Nou, het gaat er grondig aan toe. Er gebeuren dingen hier die ik nog nooit geleerd hebt. Het zijn trouwens mannen die dit werk doen. Weer eens wat anders. Ik weet geeneens waar ik moet beginnen om het uit te leggen. Mocht je dit willen weten bel me op als ik NL ben ;). Gelachen hebben we zeker en het schuim stond letterlijk tot aan de knieën en stroomde over de vloer. Het werd uiteindelijk een behandeling van 2 uur per persoon. Kortom ook hier waren we weer bijna een dag mee kwijt. Hoe krijgen ze het voor elkaar. Mijn voeten glommen wel, dat kan ik verzekeren. Halverwege viel de stroom uit. Geen muziek en het waterkokertje deed het niet meer. Help! Uiteindelijk kwamen we rond 2 uur de salon uit met geen benen meer aan ons lijf. We zijn de trap weer af geglibberd en hebben bij het Landmark Hotel gegeten samen met Nel en Evert. Evert wilde mij nog een vluchtelingenkamp laten zien. Daar zijn we dan ook nog naartoe gelopen. Nou jaah, afval, afval, afval! Meer is het niet, geen water, geen electra natuurlijk. Het is niet te begrijpen. Sta je daar met je gelakte teennagels. Ik heb toch foto’s gemaakt. Soms wil je dat niet doen maar goed. Wat een andere wereld.
Vandaag een rustig dagje. Althans dat is de planning. We hebben om 10 uur een afspraak bij de ‘salon’. Wij gaan vast op een boda die kant op Nel komt later. Mama en ik vragen ons af wat we nu weer zullen beleven. Ergens door een steegje het trapje op en daar zitten 10 mensen op 10 vierkante meter met vanalles in hun haar. Voor 2 blanken word alles aan de kant gegooid. Eén vrouw word er zelfs een beetje boos om. Maar goed. We komen voor de handen en de voeten. Even alle verf eraf van de afgelopen weken. Nou, het gaat er grondig aan toe. Er gebeuren dingen hier die ik nog nooit geleerd hebt. Het zijn trouwens mannen die dit werk doen. Weer eens wat anders. Ik weet geeneens waar ik moet beginnen om het uit te leggen. Mocht je dit willen weten bel me op als ik NL ben ;). Gelachen hebben we zeker en het schuim stond letterlijk tot aan de knieën en stroomde over de vloer. Het werd uiteindelijk een behandeling van 2 uur per persoon. Kortom ook hier waren we weer bijna een dag mee kwijt. Hoe krijgen ze het voor elkaar. Mijn voeten glommen wel, dat kan ik verzekeren. Halverwege viel de stroom uit. Geen muziek en het waterkokertje deed het niet meer. Help! Uiteindelijk kwamen we rond 2 uur de salon uit met geen benen meer aan ons lijf. We zijn de trap weer af geglibberd en hebben bij het Landmark Hotel gegeten samen met Nel en Evert. Evert wilde mij nog een vluchtelingenkamp laten zien. Daar zijn we dan ook nog naartoe gelopen. Nou jaah, afval, afval, afval! Meer is het niet, geen water, geen electra natuurlijk. Het is niet te begrijpen. Sta je daar met je gelakte teennagels. Ik heb toch foto’s gemaakt. Soms wil je dat niet doen maar goed. Wat een andere wereld.
-
03 December 2011 - 13:42
Esther:
Jeeeetje, wat een verhalen. Ik smul er van. Maar ook wel heel heftig he af en toe... Tot over een weekje. -
08 December 2011 - 09:56
Suzan:
Wel heel grappig, Janneke! Moet echt lachen;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
