Dinsdag 5 februari

Onze laatste dag alweer in Soroti, vandaag gaan we op reis naar Ngora, naar het guesthouse van de Dovenschool. Na afscheid te hebben genomen van Dick en de andere leden van het reisgezelschap Amuria zaten we lekker te ontbijten in het hotel. Er kwam een vriendelijke man langs die ons aansprak in het Engels. Hij vertelde over zijn project nl. het bouwen van, jawel, een ziekenhuis in Soroti!! Hij was een Engelsman die namens de PeterRock foundation hulppost had laten bouwen in Soroti, geweldig toch? Het enige probleem was het personeel, laten wij daar nu toch iets over kunnen vertellen! Zo gezegd, zo gedaan. Jannette bleef bij het hotel wachten op onze ‘driver’ en wij gingen vast te voet naar het gebouw. Het zag er tip top uit, alles aanwezig. Zelfs een opnamecapaciteit van 9 bedden. Ook een tandartsuitrusting stond klaar. We konden uitleggen wat onze plannen waren en hij bood gelijk de mogelijkheid aan om medisch personeel bij hem te stationeren. We hoeven niet te zoeken naar plekken waar we kunnen werken als verpleegkundigen. Deze Ian had een grote visie! Hij zorgde o.a. voor meer dan 200 weduwen, gaf deze vrouwen zelfs koeien zodat ze een bestaan op konden bouwen.
Ondertussen was Jannette, met de chauffeur die ons naar Ngora zou rijden, ook aangekomen. Pastor Joseph reed ook mee en ook een buurjongetje die weer naar school moest maakte van de gelegenheid gebruik om mee te rijden; carpooling in optima-forma! Na afscheid te hebben genomen gingen we eerst nog even inkopen doen (water!) voordat we op reis gingen. En ja hoor, ze kenden ons nog van het vorige bezoek! We werden hartelijk begroet en moesten zelfs de achtergelegen woning bekijken. Ik zie mijzelf dat nog niet doen bij de directie van Albert Heijn. Maar goed, na een voorraad te hebben ingeslagen gingen we dan toch eindelijk op weg naar Ngora. Via de hoofdweg (met veel hobbels en gaten), een zandpad (geen verschil met de hoofdweg), kwamen we aan bij de dovenschool; hier zou onze verblijfplaats zijn de komende 3 dagen. Alles uitgeladen, even wat gedronken met de medereizigers, en toen de kamers maar ingericht. Alles zag er beter uit dat in 2011; nieuwe bedden en zowaar ook echte gordijnen.
Vervolgens maar de stoute sandalen aangetrokken en naar de Kraamkliniek gelopen. We werden daar hartelijk ontvangen; het grote bezoekersboek werd tevoorschijn gehaald waar we natuurlijk onze naam moesten invullen. Dit is een gewoonte hier, iedereen moet zijn naam, wat commentaar invullen in een groot boek. Afgesproken dat Sarah en Aline de volgens morgen rond 9 uur zich zouden melden bij de kliniek. Hierna zijn we nog naar het ziekenhuis Freda Carr gegaan. We kregen daar weer een rondleiding, dit keer van de Senior Nurse Director John Peter Nog wat (titels zijn ze goed in). Het probleem in dit hospitaal is de staat van bijna alles: de bedden, meubilair, en ook de gebouwen. De hulpvraag hier was dan ook of we bedden konden regelen voor zowel het ziekenhuis als de kraamkliniek. Dat dat geen overbodige luxe was konden we zelf constateren. Ook werkers werden hier gevraagd, nog interesse? Na deze confrontatie met deze uitzichtloze situatie zijn we naar ons guesthouse gegaan. Wat eten gemaakt, crackers en cup-a-soup, bij gebrek aan een kooktoestel met de waterkoker (hoera er was ‘power’!). De lampen gingen al vroeg uit zodat we konden genieten van de prachtige sterrenhemel; maar dat duurde niet lang of we zagen overal sterretjes, gauw naar bed dus!!