zaterdag 9 februari

Gewekt door een heerlijk zonnetje begon deze dag al goed. De koffers werden voor de laatste keer gepakt. Hierna schoven we aan voor een heerlijk ontbijt, weer buiten op de veranda. Vers fruit is hier in Oeganda een vast onderdeel van bijna elke maaltijd. Ananas, bananen, heerlijk vers! De bediening vond plaats onder begeleiding van mw. Alba. De nodige leerzame opmerkingen werden gegeven; arme studenten, een harde leerschool maar wel uit een goed hart. Maar goed, het was heerlijk!
We hadden om 10.00 afgesproken bij het Al-Shafa ziekenhuis om daar een rondleiding en kennismaking te hebben. Natuurlijk moesten er ook eerst nog souvenirs gekocht worden. Dit hebben we dan ook gedaan: boekenleggers, kaarten, oorbellen, alles origineel Oegandees!
Om 10 uur waren we bij het Al-shafa ziekenhuis; Brian en Julienne waren inmiddels op de motor aangekomen. kennis gemaakt met de Directeur Muhammed. Een jongeman met een grote visie. Het ziekenhuis was een familie-imperium: 5 broers uit Pakistan runden dit geheel. Goed ingericht, 2 Operatiekamers en zelfs een ambulancedienst die 24/7 paraat stond! Er werd wel een vergoeding voor geleverde diensten gevraagd, maar als er niet betaald kon worden werd daar van afgezien. De behandeling was toegankelijk voor iedereen ongeacht religie, afkomst of kleur. Een indrukwekkend gebeuren. De vraag was of wij konden voorzien in personeel uit het westen. De lokale werkers wisten wel de theorie maar hadden weinig tot geen praktijkervaring. Dus, wie zich aangesproken voelt, hier ligt een enorme uitdaging om voor een kortere of langere tijd mee te werken, o.a. begeleiden van lokaal personeel!
In de buitenwijk van Jinja werd een nieuw ziekenhuis gebouwd van 200 bedden. Dat wilden we natuurlijk ook zien. Dus wij achter in de ambulance daar heen. Een prachtig gebouw, met fonteinen, terrazzo vloeren, etc. het zou opgeleverd worden in 3 gedeelten; eind februari ging het eerste gedeelte open. Alles moest door ons worden bekeken. Tevens maakten we kennis met de oudste broer die toezicht hield op de bouw. Ze wilden echt met ons samenwerken en boden alle faciliteiten aan!!
Langzamerhand werd het toch tijd dat we aan ons vertrek naar Entebbe, de laatste etappe, gingen denken… Maar eerst zijn we nog naar een schitterend stukje natuur geweest: aan de Nijl gezeten, met een fantastische uitzicht! De natuur in Oeganda is werkelijk adembenemend. Heerlijk genoten van het weer, water en de natuur.
De chauffeur die ons weer naar Paul in Entebbe zou brengen, stond klaar bij het B&B. echter de auto bleek te klein voor ons en alle koffers. Niet getreurd, er werd even een andere auto geregeld. Zo gaat dat. Er zijn geen problemen. De rit duurde lang, als je naar huis gaat wil je ook zo snel mogelijk weg. In Kampala was er weer hetzelfde straatbeeld: overal auto`s, busjes, fietsen en Boda`s door elkaar. Horen en zien verging je. Te midden van dit alles stond ook nog de verkeerspolitie in een smetteloos wit pak op een fluitje te blazen; of dat nu allemaal meehielp ten goede?
Bij Paul aangekomen was het inmiddels al donker. Er werden gauw even wat pizza`s besteld zodat we nog wat in onze maag kregen. Nu nog even een paar uur slapen en dan om 3.00u vertrek richting vliegveld!