zondag 10 april

Vandaan hebben we afgesproken dat we tegen 9 uur klaar staan in Soroti om opgepikt te worden door Arja en hun kinderen. Wij zullen dan meegaan naar een dienst. Het is om 9 uur de 3e dienst; om 11 uur zal er nog een volgen in de plaatselijk taal het Teso. Als we door Soroti lopen merken we dat overal mensen opgedoft onderweg zijn naar een dienst. Op de hoek is een Katholieke kerk bezig; er staan rijen mensen bij de open deuren. Op het veldje ervoor is het een gezellige boel. Ondertussen gaat de handel ook gewoon door. Bij onze dienst aangekomen ziet het letterlijk zwart van de mensen; de grote wisseltruc vind net plaats. Binnengekomen worden we welkom geheten door pastor Moses; hij geeft iedereen een hand. Op het podium staat al een groep mensen te zingen begeleidt door de band. Deze band bestaat uit 2 keyboards, waarvan 1 met ontzettende drumcomputer die stevig gebruikt wordt. Ook is er een bassist die helemaal opgaat in het spelen; subtiele schouderrukjes en handbewegingen. Geweldig om te zien! Er was zowaar een beamer die het deed en zowaar was het nog leesbaar ook. Er was ook nog een lichtbalk: 6 spotjes op een houten plank die het geen van alle deden. Gerben zou hier zeker niet tevreden mee zijn. Het begon natuurlijk met zingen, nou en dat kunnen ze hier! Alles beweegt en golft in de zaal. Trots werd er meegedeeld dat er zelfs nieuwe stoelen waren: een soort witte tuinstoelen die je bij Leen Bakker kunt kopen. Je kunt erop zitten maar praktisch is het echt niet. Wat ons het meest raakte was het lied “Blessed” . Dit is ook een nummer wat Reconcile zingt, vandaar dat we het kennen. De tekst “Though I walk through the wildernis” gaat hier echt voor je leven. Deze mensen hebben echt, echt niets, hun geloof is hun alles. Op straat merk je dit ook. Bijvoorbeeld op de markt hangen overal bordjes met “God is my strength”, etc. er rijd zelfs een busje rond met daarop “I am Who I am”.
De preek was niet zo te volgen; het Engels wordt toch met een dialect gesproken ook hierbij werd gebruik gemaakt van de beamer zodat iedereen het een beetje kan volgen. Na de dienst hebben we zowaar nog een cd gekocht van een jongen die deze had opgenomen van Afrikaanse muziek. Wat erop staat?
De volgende dienst zou er een zijn in de Teso taal. Natuurlijk waren we nieuwsgierig en zijn voor deur blijven staan. Wat een feest; veel vrouwen in traditionele kleurige kleding die de heel zaal door dansten. We hebben met open mond staan kijken en luisteren. Helaas konden we alles niet meer volgen en zijn we weer het centrum ingelopen.
We zijn deze dag zelfs uit eten geweest. Jawel, in het Landmark hotel. We hebben genoten van een echte koude glas cola. Alsof er een engeltje over je tong piest. En dat voor €0,50 per flesje. Vervolgens hebben we nog eens uitgepakt: ½ kip met patat, salade en echte mayonaise. Jannette had 2 stukken rundvlees met aardappels. Julienne nam vis met patat. We waren voor dit alles omgerekend nog geen €10,- kwijt…..soms voel ik mijzelf wel eens ongemakkelijk door hier maar alles te kopen, je voelt je soms net een dikke Amerikaan met een dikke portemonnee. Maar aan de andere kant geef je mensen wel een bron van inkomsten zodat ze overleven. Je geld zomaar weggeven aan hen maakt ook deze mensen lui, net als bij ons, ze mogen er best iets voor doen, dat motiveert!
In de middag nog even bij het voetbalstadion van Soroti gekeken. Een veld omringd door een hoge aarden wal waar wat struiken of bomen op staan; deze zijn volledig beklommen door mensen die niets willen missen van de wedstrijd. Voordat de wedstrijs begint marcheren de spelers door het centrum met hun voetbalschoenen, als ze die hebben, trots in hun hand. De meest favoriete club hebben zelf een spandoek voorop! De lijnen zijn uit praktische overwegingen gewoon zwart; houtskool is meer voorradig dan witte kalk. Voor de aftrap wordt er serieus geposeerd voor een foto, waarna de aftrap volgt. Een prachtig gezicht al die hard rennende jongens achter een bal aan die ook betere tijden heeft gekend. Als je maar lol hebt, nou dat heeft iedereen hier in dit “stadion”.
Verder hebben we vandaag onze koffers gepakt want morgen gaan we naar Ngora, de dovenschool. De bedoeling is dat we om 10.00u worden opgehaald door David, de chauffeur. Benieuwd wat ons dat weer gaat brengen; er kan nog meer bij….