zaterdag 23 april

Ja, ze hadden gekookte eieren maar ook gebakken in diverse soorten. Vanochtend na een heerlijke nacht kregen we en ontbijt voorgeschoteld die onze verbeelding te boven ging. Er was vers fruit zoals je alleen maar hier kunt krijgen: ananas, watermeloen, mango, banaan en passievrucht. Genieten dus! Hierna zijn we eerst maar weer gaan bijkomen van het ontbijt. We wilden geen van tweeën denken aan het vertrek, maar het wordt toch tijd dat we onze voorbereidingen gaan treffen. Eerst nog maar even naar de winkeltjes hier in de buurt. Lopend langs heerlijk geurende en kleurrijke planten gaan we naar de hoofdstraat. Net als je eigenlijk overal in Oeganda ziet liggen hier verschillende winkeltjes gegroepeerd rond een markt. Je moet hierbij niet denken aan winkels zoals wij die kennen. Nee, het zijn meer houten schuurtjes waarin van alles wordt aangeboden variërend van zeep tot aan ‘airtime’ oftewel beltegoed. Bijna iedereen hier heeft wel een mobieltje, ook al zijn deze gedateerd er wordt veel gebruik van gemaakt. Agnes zei wel eens als haar zusje Teddy belde:”vandaag is ze rijk”. Het is een soort statussymbool als je bereikbaar bent. Op de markt was het weer de gebruikelijk chaos van fruit, groenten en vis, gecombineerd met de gebruikelijk geuren en geluiden gaf het een vertrouwd beeld. Omdat Entebbe aan het Victoriameer ligt was het vis aanbod hier wat gevarieerder en misschien ook wel verser. We hebben echter geen proef op de som genomen. Als lunch namen we een lekkere ananas mee, verder nog wat kleine dingen gekocht in een “supermarkt”. De prijzen zijn hier echt erg laag, soms snap je niet waarom het in Nederland dan zo duur moet zijn. Bij terugkomst in het Guesthouse werd gelijk aangeboden om de ananas schoon te maken en in plakken te snijden, dat scheelde weer een geviezer op de kamer met een zakmesje, dus graag!
Achteraf bleek dat we eigenlijk in het verkeerde Guesthouse zaten. Wij waren van mening dat dit verblijf en Colonial residence, bij dezelfde eigenaar hoorden. Het bleken 2 Nederlandse broers te zijn met elk een eigen bedrijfje. We werden dan ook uitgenodigd door Paul, de concurrent, om te kijken wat we eigenlijk gemist hadden door bij zijn broer te verblijven. Om het allemaal nog ingewikkelder te maken bleek Paul wel de manager te zijn bij zijn broer. Snap je het nog? In ieder geval zijn wij gaan kijken in een prachtige ambiance waar je ook kunt overnachten. Alles in koloniale stijl. Paul, de eigenaar, heeft ons alles laten zien en hij was er ontzettend trots op. Hij is gepensioneerd, en heeft de keuze gemaakt om in Oeganda te blijven wonen. Gezellig een kopje thee in de tuin gedronken samen met Marthe die daar verbleef. Zij had haar periode bij Amacet erop zitten en vertrok zaterdagavond al naar Brussel. We zijn samen met haar nog uit eten geweest in het plaatselijke restaurant. bij binnenkomst werden we helemaal gefouilleerd. Met de veiligheid is het wel aardig geregeld; bij elke bank of grotere winkel zitten mannen in uniform gewapend met geweren variërend van Kalasnikov tot riotgun. Je laat het wel uit je hoofd om iets uit te halen daar. Bij terugkomst hebben we nog even gedouched en geprobeerd wat te slapen. De koffers stonden klaar en om half 12 heeft de chauffeur ons naar het vliegveld gebracht. De reis gaat beginnen!