Weer thuis...

Het klinkt zo leuk: ”we zijn weer thuis”. Natuurlijk de reis duurde lang en was vermoeiend; heb je wel eens geprobeerd te slapen rechtop zittend, een opgeblazen handig ding om je nek, een soort dekentje over je benen en daarnaast nog een paar kussentjes om je heen. Als klap op de vuurpijl een handig stoffen brilletje met elastiekjes zodat het lekker donker voor je ogen is. Welterusten! Maar goed aan het eindpunt op Schiphol stonden al de kinderen, inclusief Amber, ons op te wachten. In de roes van de thuiskomst vertel je wat flarden van hetgeen je allemaal gezien en meegemaakt hebt, cadeautjes worden uitgedeeld. Onder de douche merk je dat wij ook warm water hebben! Je eigen bed ligt weer zo lekker, er gaat niets boven thuis zijn lijkt het. Maar we weten allebei dat deze reis ons heeft veranderd; soms denk je wel eens: ’wie heeft wie nu geholpen?’. We hebben het reuze goed in Nederland op financieel, medisch en wat voor vlakken allemaal wel niet meer. Maar toch zijn we jaloers op de mensen die in Oeganda leven; optimistisch, humoristisch, open voor elkaar, tevreden met vandaag. Soms lijkt dat heel zorgeloos, maar zijn wij dan niet vaak te bezorgd over niet-relevante dingen van het leven? “Relax, this is Africa” is een uitspraak die we vaak hoorden als we ons weer ergens over verbaasden of aan ergerden.
Wij hebben ons voorgenomen om zeker weer terug te gaan om te helpen. Nu gaan we eerst alle indrukken, foto`s en video`s verwerken en verdere plannen maken. Nogmaals iedereen heel erg bedankt voor jullie reacties en meeleven. Peter & Janneke, Harry & Greanne en Amber bedankt voor de oppas; zonder jullie zouden wij dit niet hebben kunnen doen!
Gerben, Lydia en Adriaan wij zijn trots dat jullie je zo door deze 3 weken hebben heengeslagen!!