de Safari enzo....

2 februari 2014
Ontwaken in een tent, erg donker,veel enge geluiden! Een nieuwe dag begint. Het plan was deze dag om vroeg te vertrekken zodat we met de eerste ferry naar de overkant konden. Wie zet nu op vakantie zijn wekker? Maar ja, nood breekt wet. Rond 6 uur strompelden we al naar de eetruimte. Er was natuurlijk vers fruit en toast; heerlijk ontbeten. Daarna snel racen naar de ferry. We waren niet eens de eerste! Aan de overkant gekomen ging het dak open zodat we naar buiten konden kijken. Het was nog fris ook! Daar gingen we. Vol verwachting, de camera's in de aanslag reden we door het landschap. Achter elke struik verwachten we minstens een dozijn leeuwen.
Het landschap veranderde van bosachtig naar meer savanne. Daar waren ze! De eerste antilopen, Pumba's, en nog veel meer andere dieren. Ogen en oren kwamen we tekort, het was een herrie van het getik, geklik en gezucht " wat mooi"! Het was geweldig; op een open landschap liepen, waar je ook keek, een diversiteit aan dieren. Toen we ook nog giraffes langzaam onze richting op zagen glijden, was het helemaal af! Langzaam verder rijdend, hangend uit het open dak zagen en roken we buffels, roofvogels en zelfs een olifant. Deze kwam onze richting op, en door langzaam achteruit te rijden kwam hij steeds dichterbij. Dit enorme mannetjes dier trompetterde luid, keek ons aan en stak de weg achter de bus over. Langzaam kwamen we weer omhoog........
In de middag stond een vaartocht over de Nijl gepland. Na de lunch zijn we naar de ferry gereden, daar bleek de boot al weg te zijn, maar geen probleem. Wij mochten in een snelle motorboot stappen en werden in vliegende haast naar de rondvaartboot gebracht. Onderweg werd stil gehouden bij een olifant met 2 jongen, die aan het drinken waren. Een privé fotomoment voor ons op 3 meter afstand! Aan boord geklommen van de rondvaartboot gingen we weer verder. Vanaf de boot zag je allerlei dieren naar de waterkant komen om te drinken. Nijlpaarden moesten we ontwijken, alligators lagen in het zand te zonnebaden. Aan het eind wachtte ons het uitzicht op de watervallen. Er was niet dichtbij te komen vanwege de geweldige stroming. De foto's zullen jullie zien!
Op de terugweg naar de afmeerplaats hadden we het goed voor elkaar: op het bovendek, stoelen op een rij, ogen dicht en zonnen maar. Tot de bemanning ons kwam storen: we maakten water, de punt dook door ons gewicht het water in. Zouden we zo al lekker zonnend op de bodem van de Nijl eindigen?! Gauw de stoelen verplaatsen en verder zonnen. Aan het eind van de dag waren we wel aan onze bedrust toe. Vroeg opstaan, de hele dag buiten, intensieve momenten, een heerlijke nachtrust zou ons goed doen, dachten we. Na de gebruikelijke voorbereidingen zoals strompelen naar de tent over een rotsig pad, zeggen dat je de weg wel weet tegen een behulpzame campingboy terwijl je totaal niet weet waar je eigenlijk bent, arriveerden we bij ons tentje. In het donker schuifelden we rond in de tent, klaar om onze vermoeide lichamen uit te strekken. Netjes de klamboe goed dicht ingestopt rondom het matras. Toen we lagen en we met de zaklamp rondschenen leek het alsof er in de klamboe meer beestjes zaten dan er buiten! Manmoedig begon ik ze dood te slaan, het lukte ook wel, vond ik. Ze bleven maar komen, en ik maar slaan. Toen kwam ik op het lumineuze idee om de spuitbus te pakken, deze flink te gebruiken, daarna gewoon even het laken uitkloppen en gauw slapen! Waar was die bus ook alweer? De eerste irritatie was geboren; wie had ook alweer ingepakt, ik toch niet? Rustig blijven, verder kruipen, zoeken in het donker, bus gevonden, in alle hoeken gespoten en gauw naar buiten voordat we zelf ook het loodje zouden leggen. Daar zaten we, buiten in ons ondergoed, wel een mooie sterrenhemel, maar die zie je dan ook niet meer. Na een tijdje gingen we maar eens kijken: Jannette wilde niet meer in de tent blijven slapen, er lag een tapijt van dode beestjes op ons bed! "Roep hulp!" Zei ze. Maar dat doe je natuurlijk niet, iedereen slaapt toch, en we kunnen dit zelf wel oplossen, even laken uitschudden, klaar! (irritatie 2). De sfeer werd er niet beter op, zelfs niet in ondergoed en onder een idyllische sterrenhemel. Wat nu?? Uiteindelijk maar naar het pad gegaan waar 3 medewerkers van de Lodge aan kwamen. Situatie werd door Jannette uitgelegd, ik zei al niets meer tegen wie dan ook, en we konden naar een andere tent ( wat volgens mij natuurlijk nog steeds niet nodig was), maar goed nu konden we eindelijk gaan slapen. Er stond geen tweepersoonsbed, maar twee 1-persoonsbedden wat juist wel tekenend was voor de situatie.....weltrusten?!?