Het vervolg
Blijf op de hoogte en volg Cees & Jannette
04 Februari 2014 | Oeganda, Opiyai
De volgende dag ontwaken we door het geluid van de tuinman die 's morgens de poort opent. Volgens mij gaat hij uit van het principe: de ochtendstond heeft goud in de mond. Wij zij daar nog niet zo zeker van...
De eerste dag in het huis in Soroti. Het ontbijt bestaat uit meegenomen etenswaren uit Nederland: crackers met smeerkaas, leverpastei en een fruit-overlevingscracker van Linda. We kunnen alles weer aan!
Eerst maar naar het centrum om inkopen te doen, we hebben nogal een verlanglijst: brood, fruit, drinken etc. Eerst naar het hotel om Henk en Jeanet op te halen. Vervolgens lopend verder naar het centrum. Er lijkt niets veranderd te zijn, auto, boda's en mensen krioelend door elkaar. Lekker geshopt en achter op de fietsboda weer naar huis. 'S middags naar de Soroti Medical kliniek om kennis te maken met dr. Ronald. Een innemende goedlachse man, heerlijk om mee om te gaan! (We verstaan hem tenminste goed). Natuurlijk weer een rondleiding door de kliniek. Heeeeel veel handen schudden en vragen: "How are you?". Vrolijk lachen en knikken, ja ja!
Janienne en Jeanet gingen meekijken in het laboratorium, Linda zat gezellig tussen de verpleegkundigen (2 stuks). Henk was bezig met zijn favoriete werk, bidden, in de gang. Jannette en ik moesten mee in de spreekkamer van dr. Ronald. Hier worden plannen geboren terwijl de patiënten gewoon buiten moesten wachten!! Sceptisch als we (ik) was moesten we eerst zien en dan geloven. Ondertussen kwam de bisschop van de Baptistenkerk ook even langs. Geen lange rode jurk of mijter, nee gewoon puma sportschoenen met gaten ( zaten er nieuw niet in). Een heel innemende man die ontzettend blij was dat we waren gekomen.
Na afscheid te hebben genomen en toegezegd te hebben dat we de volgende dag weer langs zouden komen gingen we weer naar huis. Zelf een heerlijke pasta maaltijd gemaakt en gezellig met elkaar genoten van het heerlijke weer. We zitten lekker buiten, onder de 'deet', maar dat zal de pret niet drukken. Janienne vertelde nog dat ze van de familie nog een bedrag had meegekregen. We hebben afgesproken om te kijken waar we dat aan kunnen uitgeven. Er is zoveel nood!
Het is heel raar maar hier ben je veel eerder aan je bed toe dan in Nederland, de dag begint hier dan ook eerder. Rond 7 uur ben je wakker, de zon schijnt al! Nu eerst de nacht nog! Weltrusten.
De eerste dag in het huis in Soroti. Het ontbijt bestaat uit meegenomen etenswaren uit Nederland: crackers met smeerkaas, leverpastei en een fruit-overlevingscracker van Linda. We kunnen alles weer aan!
Eerst maar naar het centrum om inkopen te doen, we hebben nogal een verlanglijst: brood, fruit, drinken etc. Eerst naar het hotel om Henk en Jeanet op te halen. Vervolgens lopend verder naar het centrum. Er lijkt niets veranderd te zijn, auto, boda's en mensen krioelend door elkaar. Lekker geshopt en achter op de fietsboda weer naar huis. 'S middags naar de Soroti Medical kliniek om kennis te maken met dr. Ronald. Een innemende goedlachse man, heerlijk om mee om te gaan! (We verstaan hem tenminste goed). Natuurlijk weer een rondleiding door de kliniek. Heeeeel veel handen schudden en vragen: "How are you?". Vrolijk lachen en knikken, ja ja!
Janienne en Jeanet gingen meekijken in het laboratorium, Linda zat gezellig tussen de verpleegkundigen (2 stuks). Henk was bezig met zijn favoriete werk, bidden, in de gang. Jannette en ik moesten mee in de spreekkamer van dr. Ronald. Hier worden plannen geboren terwijl de patiënten gewoon buiten moesten wachten!! Sceptisch als we (ik) was moesten we eerst zien en dan geloven. Ondertussen kwam de bisschop van de Baptistenkerk ook even langs. Geen lange rode jurk of mijter, nee gewoon puma sportschoenen met gaten ( zaten er nieuw niet in). Een heel innemende man die ontzettend blij was dat we waren gekomen.
Na afscheid te hebben genomen en toegezegd te hebben dat we de volgende dag weer langs zouden komen gingen we weer naar huis. Zelf een heerlijke pasta maaltijd gemaakt en gezellig met elkaar genoten van het heerlijke weer. We zitten lekker buiten, onder de 'deet', maar dat zal de pret niet drukken. Janienne vertelde nog dat ze van de familie nog een bedrag had meegekregen. We hebben afgesproken om te kijken waar we dat aan kunnen uitgeven. Er is zoveel nood!
Het is heel raar maar hier ben je veel eerder aan je bed toe dan in Nederland, de dag begint hier dan ook eerder. Rond 7 uur ben je wakker, de zon schijnt al! Nu eerst de nacht nog! Weltrusten.
-
10 Februari 2014 - 09:35
Janneke:
En nu komt het...;) -
10 Februari 2014 - 15:54
Hans Koning:
Zoo,oo,oo toch maar weer geflikt he. Ja, het blift trekken dat kan ik best geloven.
Ik wilde jullie nog iets vragen, maar het kan wachten totdat jkullie terug zijn, maar ondertussen stuur ik jullie een attachment van een Farm die we te koop hebben en heel geschikt is voor een rehab centre. Hoe noemen julie dat ook al weer een rehabilitatie centrum? Voor verschillende soorten verslaafden. De regering helpt natuurlijk ook.
Maar met de gunstige koers die we vandaag hebben dacht ik misschien kennen jullie wel mesen die graag hierin willen investeren of hierna toe komen te wonen? Prijs R850,000 = 538,000 Euro De eigenaar wil ook wel wat geld er in laten.
De Farm is 238ha met verschillende gebouwen van ongeveer 1500 m2. Heeft een dam en een prachtige natuur ver van de steden weg, nabij Robertson, een dorp met veel wijnboerderijen.Ik denk niet dat ik hier een attachment kan bij doen, maar die stuur ik wel naar jullie huis e-mail adres.
Alie en ik en Francois willen graag met dit soort werk verder, maar wij hebben niet genoeg geld op het ogenblik om dit alleen aan te pakken.
Geniet het nog even daar en geen stoute dimgen doen hoor.
Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
