Dinsdag 5 april 2011

Vanochtend werden we weer om een uur of 8 wakker. De afgelopen nacht schrokken we wakker door een vreselijk geluid; we dachten dat er minstens een kudde Hyena`s aan ons raam stonden te huilen. Het bleek alleen maar Max te zijn, de waakhond. Hij loopt `s nachts in de tuin rond te waken, zoals een waakhond meestal doet. Zo gauw hij zijn soortgenoten hoort huilen doet hij fanatiek mee. We kregen echt een rimboe gevoel. Na elkaar over en weer bemoedigend te hebben toegesproken zijn we uiteindelijk toch in slaap gevallen.
Agnes ging het water en doucheprobleem oplossen. Het bleek dat de afvoer van het watervat naast het huis, op het dak van het schuurtje verstopt zat met allerlei ongerechtigheid. Je kijkt wel even raar op als je iemand vanuit een ton, hoog boven op het dak, met een pannetje de ton leeg ziet scheppen. Ze vertelde dat er zand, padden, slangetjes, afval en dergelijke voor de afvoer zat. En wij zijn zo blij met de douche! Je kunt maar beter niet alles weten. In ieder geval resulteerde deze actie wel in een krachtige douchestraal.
Het plan was om bij Amacet te gaan kijken. Amacet is een opvang voor baby`s die meestal HIV positief zijn en niet door hun familie verzorgd kunnen of willen worden. Vaak overlijdt de moeder bij de bevalling en de vader is spoorloos. Zij verblijven daar 3 maanden om aan te sterken en gaan dan weer terug, is de bedoeling, naar hun familie. Er zijn ook baby`s die niet meer gewenst zijn, toch maar blijven proberen om de familie te motiveren. We gingen op bezoek bij Ton & Arja, zij werken mee bij Amacet en hebben daarnaast ook nog een aantal pleegkinderen waarvan de familie niet meer te vinden was. Na een wandeling van 3 kwartier, volgens Agnes zou het maar 15 minuten zijn, waren we eindelijk aangekomen. Eerst een lekker kopje thee gedronken en vervolgens een rondleiding gehad door Amacet: niet te beschrijven! Heerlijke zwarte krullebolletjes die met zijn zessen op een kamer liggen. Er was een soort opvangkamertje waar infusen, primitieve couveuse etc aanwezig was. De baby’s hadden een verschillende achtergrond: 2 waren gered bij een offerritueel en er was er ook een die gevonden was in de latrine. Ze zijn zich gelukkig niet bewust van de omstandigheden..! Er kroop ook een schattig meisje rond met zeer sprekende oogjes. In het voorbijgaan fluisterde Arja ons toe “niemand wil haar hebben”. Hou het dan maar droog…..Er wordt geweldig werk gedaan bij Amacet, een onderdeel van Jeugd met een Opdracht.
Naast Amacet staat een kliniekje waar mee wordt samen gewerkt. Jannette vroeg of we daar even konden kijken. Zo gezegd zo gedaan. We werden bij de receptie (een tafel) ontvangen en vroegen of wij even mochten rondkijken. In eerste instantie was dat even moeilijk maar Cees mocht mee naar de kleine operatiekamer. Dit bleek niet meer te zijn dan een klein kamertje waar een brancard in stond, het meest luxe medisch artikel was een infuuspaal en houten toeters om de cortonen van een baby te horen. De zuster vertelde ons dat deze klein OK voornamelijk werd gebruikt voor bevallingen, en alleen bij acute situaties als nood-OK wordt ingezet. De grote OK was echter in gebruik en kon niet bekeken worden. Maar gelukkig was er net een wisseling van patiënten! Cees er gauw heen; achter een gordijn ( wat sluis?) begon de OK. Ik moest wel mijn schoenen uit doen vanwege de hygiënevoorschriften en kon op blote voeten de OK bekijken. Kennisgemaakt met dr John, Orthopeed. Hij was eigenlijk ook de enige operateur daar…… Sectio`s, appendectomieen, etc. werden door gestuurd naar de andere kliniek. Hij vertelde dat hij veel oude trauma`s zag wat vaak resulteerde in het amputeren of aanleggen van een externe fixateur. Sporadisch deed hij nog wel eens een Hydrocele (waterbreuk), of je daar dan zo blij mee moet zijn. Maar beter iets dan niets!
De anesthesie gebeurt meestal in de vorm van een ruggeprik door een ervaren Anesthesiemedewerker. Deze geeft soms algehele anesthesie maar aangezien er geen beademingmachine is, bepaald de conditie van de Anesthesiemedewerker de lengte van de ingreep. Het werkt allemaal wel en er worden mensen mee geholpen. Cees heeft de afspraak gemaakt om vrijdag een dag mee te opereren! Vervolgens wilde de directeur ook wel eens kennismaken met ons. Wij hebben hem ontmoet: hij veroverde gelijk het hart van Jannette die hem dan ook dokter Engel noemden. Geen vreemde naam gezien het werk dat deze man doet! We hebben nog even met hem zitten praten over de medische situatie ter plaatse.
Nog even een kopje the gedronken bij Ton & Arja. Hier werden we uitgenodigd om diezelfde avond mee te gaan naar een Dutch Party in het Soroti Hotel. Dat lijkt ons erg leuk. Nu nog even gauw het centrum in om een Dongel te kopen wat gelukkig ook lukte! De Boda-Boda gepakt om weer naar huis te gaan. Het begint al een beetje te wennen voor ons ook al blijven we een bezienswaardigheid.
De party was erg gezellig; samen met 7 andere Nederlanders die allemaal bij Amacet werkten hebben we gegeten. Kip met friet en echte mayonaise, de soep kwam als laatste maar dat mag de pret niet drukken. Gelijktijdig was er een echte tropische regenbui, als je dat een keer gezien hebt vind je een motregentje niet meer zo erg. Om een uur of 8 door Ton met de landrover naar huis gebracht. De weg vol met water en wij vol met indrukken die ook watersporen na laten.