Op safari!! 5 & 6 december

Op safari. Na een lange rit, het neemt zeker een dag in beslag, komen we aan bij de ingang van het park. Ik had verwacht een grote ingang te zien met asfalt en allerlei touringbussen maar nee niets van dit alles. Twee palen met een bordje ‘murchison falls park’. En dat was het. Je kunt gewoon om de palen heen lopen er is namelijk verder geen hek. Het is (nog) niet toeristisch hier. Ik moet zeggen dat dit ervoor zorgt dat het allemaal nog mooier en bijzonder over komt. De eerste twee nachten verbleven we in een tent, de laatste nacht in een ‘banda’ een klein huisje. We waren nog maar net het park binnen of we zien de eerste giraffen al. En daarna olifanten alsof het niets is. Geweldig mooi om ze te zien zonder hekje er om heen! Hier zijn ze thuis. Onbeschrijfelijk.
En daar is dan de rivier de Nijl. Een brede, sterk stromende rivier. We moeten met de pont over maar die komt pas over een uur. Dus lekker wachten in de hitte. Alles is kleddernat van het zweten. Terwijl we op een bankje zitten zie ik in m’n ooghoek ineens een baviaan. Hij klimt op de prullenbak. Een baviaan noem ze hier ‘baboon’. Vandaar dat de autoramen goed gesloten moeten worden. En daar komt een complete familie aan. Moeder met een jong op haar rug, en nogmaals, dat allemaal zonder hekje… we zijn nog geeneens officieel op safari en ik heb de foto’s van giraffen, olifanten en bavianen al te pakken. En daar weer een ander geluid: een soort varkens geknor maar dan met meer bas erin ;). Daar zijn de nijlpaarden. Mam en ik lopen even naar de waterkant om ze te bekijken. Dichtbij komen kun je beter niet doen. De oortjes en oogjes boven het water uit zijn schattig. Het schijnt dat er hele kuddes onder het water liggen die we niet kunnen zien. S’avonds komen ze er allemaal uit en gaan ze op zoek naar eten: gras. Ze lopen soms wel zo’n 8 km en gaan dan weer terug.
Aangekomen bij ‘red hot chilli camp’ zien we allerlei wrattenzwijnen rond lopen (pumbaa’s). Ook even wennen. Ze zijn totaal niet schuw. Overdag is het best leuk maar als ik denk aan de avonden dan word het wat minder. We slapen in een soort legertent. Heel stevig materiaal gelukkig. Morgenochtend moeten we om 6 uur eruit om in alle vroegte op safari te gaan. Het avondeten doen we in een grote overkapping aan de rand van het terrein met een prachtig uitzicht over de Nijl. Ineens zijn er wat meer blanken. De meesten doen ook ontwikkelingswerk en komen hier een paar dagen om bij te komen. Hoe we s’avonds naar onze tent zijn gekomen wil je niet weten. We waren één grote lichtzee. En gelachen dat we hebben! Van pure spanning. In de boom tegenover onze tent zitten een soort van pelikaanachtige vogels (boomkoeien noem ik ze omdat ze loeien). De hele nacht scheren ze over je tent. Het lijkt wel alsof we op Schiphol liggen. Mama en ik hebben wat licht geslapen door alle geluiden en ander gedoe. Er werd trouwens ook een beest voor onze tentrits gekilld vannacht, een gekríjs! Goed, als het weer ochtend is, is alles gelukkig anders.