Maandag 18 april

Het weekend zit er weer op, het is gedaan met het luieren. Vandaag hebben we weer grootse plannen. Jannette gaat meehelpen bij Amacet en Cees gaat een bezoek brengen bij dr. Joseph Epodoi. Deze dokter zal een rondleiding geven door het Main Hospital van Soroti. Toen Cees vanmorgen lopend vertrok, het is hier heerlijk weer, liep er gezellig een jongen mee van een jaar of 18, genaamd Patrick. Hij vertelde honderduit over de plannen die hij nog had en hij wilde eigenlijk wel mee naar Nederland. We hebben wat gesproken over het klimaat en over de seizoenen daar. Daar had hij helemaal geen zin in: het feit dat in de herfst de bladeren van de bomen afvielen vond hij maar niks, ook dat de verwarming aan moest! Hier kennen ze geen eens verwarming. Hij wilde wel mijn vriend worden, dus telefoonnummers uitgewisseld. We hebben afgesproken dat hij de volgende morgen weer klaar zou staan om gezellig mee te lopen.
Aangekomen bij het Main Hospital van Soroti verbaasde ik mij al over de grote hoeveelheid mensen die cirkelden om de toegangspoort. Als Muzungu werd ik gelijk toegelaten op de compound. Dr Joseph werd gebeld en hij vroeg mij naar ‘ward 2’ te komen. Ik op zoek, nagevraagd aan 2 verpleegsters, netjes in uniform inclusief kapje, maar iemand schoot mij al te hulp. Het bleek een locale man te zijn die geestelijk niet helemaal in orde was en tevens een afschuwelijke wond aan zijn been had waar de vliegen over heen kropen. De stank was niet te harden! Hij bracht mij wel even!? Gelukkig kwam dr. Joseph mij al tegemoet. Ik werd gelijk meegetroond naar de ‘director’ van het complex. Iedereen die maar een bezoek brengt aan iets van het Gouvernement, mag gelijk in het gastenboek schrijven; ik dus ook. Na deze introductie ben ik meegegaan naar de “grote visite”. Zo kon ik een beetje een indruk krijgen welke ziektegevallen op de chirurgische afdeling liggen. Met grote visite wordt ook echt groot bedoeld: 3 chirurgen, 3 zaalartsen, 8 leerling verpleegkundigen en nog de nodige gediplomeerde verpleegkundigen. De zaalartsen mochten ter ere van mijn bezoek de patiënten presenteren. Op de zaal lagen er echter 26, dus dat duurde al met al wel even. Het bleek dat het Mango seizoen was aangebroken er lagen 8 kinderen en/of mannen met gebroken bovenbenen. Zij waren allemaal uit een boom gevallen bij het plukken van die vruchten. Ze lagen allemaal aan een tractie dmv een plastic boodschappentas met zand of stenen erin. Je moet er maar op komen. Verder lag er nog een man die was aangevallen door een stier met een fikse verwonding in de lies als resultaat; dit zie je ook in Nederland niet dagelijks. Er waren veel wonden die volledig uitgepakt werden, dat hadden ze echt niet hoeven doen! Bijna allemaal geïnfecteerd. Vaak eindigt dit in amputatie van het aangedane lichaamsdeel. Na de visite zijn we naar de Operatieafdeling gegaan om daar eens te gaan kijken. Daar heb ik kennis gemaakt met een jongeman die het hoofd was van deze afdeling. Hij liet mij alles zien; veel problemen met de elektriciteit. Het vonkt gewoon als het buiten regent. Verder was alles oud en versleten. Er was maar 1 autoclaaf die 24 uur per dag draaide. En dat allemaal voor een Gouvernement ziekenhuis! Er waren nog enkele oudere scrubnurse`s die gezamenlijk roeiden met de riemen die ze eigenlijk niet hadden. In ieder geval zijn er nu goede contacten gelegd zodat ik eens kan gaan bekijken wat ik er aan kan gaan doen. Aan het begin van de middag ben ik maar naar Amacet gewandeld. Geen trek in een lunch, na zo`n bezoek heb je al gegeten en gedronken.
Jannette zat met een baby op schoot, die net de fles weer op had. De hele dag gaat het door: fles geven, verschonen en ondertussen veel knuffelen. Het is vooral de zorg, aandacht en liefde die deze kinderen moeten ontberen. Het is geweldig leuk om dit allemaal te zien en er tussen te zitten. Ondertussen wordt ook nog de was opgevouwen, dit alles gebeurt buiten op een veranda, heerlijk toch!
Aan het eind van de middag zijn we naar het centrum gelopen want er moesten natuurlijk souvenirs gekocht worden. Tijdens de wandeling zagen we onderweg een echte aap in de bomen zitten!! Het schijnt wel vaker voor te komen maar in Soroti hadden wij ze nog niet gezien. Ja, wat koop je dan voor iedereen? Vandaag zijn we weer een stapje verder gekomen en zullen weer 2 kindertjes wat krijgen. S`avonds was de stroom weer eens uitgevallen, dat betekent weer douchen met een kaarsje aan, alles went tenslotte!